مقایسه تاثیر کوتاه مدت ماساژدرمانی، تمرینات ثبات مرکزی و روش ترکیبی بر محدوده ثباتی بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی

اهداف: شاخص کنترل پوسچر و حفظ تعادل، امروزه به عنوان یکی از پارامترهای مهم در ارزیابی افراد دارای اختلالات عصبی- عضلانی و اسکلتی- عضلانی مورد بررسی قرار می­گیرد. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثرات کوتاه مدت ماساژدرمانی، تمرینات ثبات مرکزی و ترکیبی بر محدوده ثباتی در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی بود. مواد و روش ها: این پژوهش نیمه تجربی در سال 1392 روی 30 مرد مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی مراجعه­کننده به کلینیک های فیزیوتراپی مناطق 1 و 3 شهر تهران انجام شد که به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. بیماران به­طور تصادفی در سه گروه ماساژدرمانی، تمرینات ثبات مرکزی و ترکیبی قرار گرفتند و به مدت 12 جلسه (4 هفته)، پروتکل های درمانی را با نظارت تراپیست دریافت کردند. متغیرهای زمان عکس العمل، سرعت حرکت، حداکثر گردش و نقطه پایانی گردش در هشت جهت مختلف توسط دستگاه صفحه نیرو مورد ارزیابی قرار گرفت. تحلیل داده­ها توسط آزمون آنکووا و به کمک نرم افزار spss 16 انجام شد. یافته ها: بعد از مداخلات درمانی، تمرینات ترکیبی باعث بهبود بیشتر در زمان عکس العمل در جهت 3 (جانبی راست) و جهت 8 (قدامی چپ) به نسبت تمرینات ثباتی و ماساژدرمانی و همچنین بهبود بیشتر در سرعت حرکت در جهت 2 (قدامی راست) در مقایسه با تمرینات ثباتی شد. متغیر حداکثر گردش تنها در جهت 7 (جانبی چپ) بین دو گروه تمرینات ثباتی و تمرینات ترکیبی اختلاف معنی دار داشت (05/0p<). نتیجه گیری: علی رغم تاثیرات کوتاه مدت هر یک از مداخلات درمانی بر بهبود محدوده ثباتی بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی، به نظر می­رسد ترکیب تمرینات ثبات مرکزی با ماساژدرمانی، موثرتر از استفاده هر یک به تنهایی است.